Εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία καθώς μπορούν να μεταφέρουν παθογόνους μικροοργανισμούς με τους εξής τρόπους:
- Μέσω των ούρων και των περιττωμάτων που αφήνουν στο πέρασμα τους
- Μέσω ψύλλων ή τσιμπουριών παρασίτων που παρασιτούν σε αυτά και κατόπιν τσιμπούν τον άνθρωπο.
Κυριότερες ασθένειες που μπορούν να μεταδόσουν : Πανώλη, τυφοειδής πυρετός, λεπτοσπείρωση,τροφική δηλητηρίαση.
Καθώς το σμάλτο των δοντιών τους είναι σκληρότερο κι από το ατσάλι, μασούν αδιακρίτως διάφορα υλικά , από χαρτιά έως καλώδια, ξύλα,αλουμίνια,προκαλώντας πέρα από φθορές ακόμη και βραχυκύκλωμα σε οικίες και λοιπούς χώρους.
Τα πιο σημαντικά είδη :
1. Rattusrattus (μαύρος ποντικός, ποντικός των πλοίων)
Μέγεθος: 33 –43 cm, συμπεριλαμβανομένης της ουράς που είναι μεγάλυτερη του σώματος.
Έχει μεγάλη ικανότητα αναρρίχησης ,συχνά εντοπίζεται σε ψευδοροφές, σκεπές ή κορυφές κτιρίων.
Τρέφεται κυρίως με σπόρους, φρούτα και λαχανικά.
Συναντάται σε γεωργοκτηνοτροφικές περιοχές ή παραλιακά σημεία.
2. Rattusnorvegicus (Αρουραίος των υπονόμων)
Το βάρος του φθάνει έως και τα 500 gr.
Ένα από τα χαρακτηριστικά για την αναγνώριση του είναι τα περιττώματα του .
Μπορεί να αναρριχηθεί αλλά δεν το προτιμάει.
Είναι εξαιρετικός κολυμβητής γι’αυτό και συνηθίζει να βρίσκεται σε υπονόμους
Παμφάγος αλλά ταυτόχρονα και επιφυλακτικός με νέα αντικείμενα που εισέρχονται στον χώρο του, συνήθως χρειάζεται ένα διάστημα κάποιων ημερών για να συνηθίσει.
3. Musmusculus (ποντικός του σπιτιού)
Μέγεθος 15-20 cm, μέσο βάρος: 20 gr
Σπάνια συναντάται σε υπονόμους
Κατασκευάζει φωλιές κυρίως σε αποθηκευμένα προϊόντα και σε σημεία που συγκεντρώνεται τροφή.
Αναρριχάται, πηδάει και κολυμπά, ενώ τρέχει πολύ γρήγορα.
Παρόλο που οι ημερήσιες ανάγκες του για τροφή είναι μικρές, είναι ιδιαίτερα περίεργος σε νέα αντικείμενα με αποτέλεσμα να τσιμπολογά διαφόρων ειδών υλικά.
Σε εσωτερικούς χώρους μπορεί να ζήσει έως και 2 χρόνια αλλά στην ύπαιθρο πολύ λιγότερο καθώς κινδυνεύει από θηρευτές.